Uitstellen, voor je uit schuiven, dralen.......het mag!!!

Van uitstel komt afstel wordt er altijd gezegd.

Misschien dat dat vaak ook zo is. Maar niet altijd!

Soms is het nodig, zelfs wenselijk om te dralen, te treuzelen, om de hete brei heen te draaien en eens een tijdje helemaal niet te doen wat je eigenlijk wel zou moeten doen.

Omdat er dan wel eens uit die ontstane chaos en rommel iets heel moois kan komen.

Dat is één.

Maar waarom ik deze blog begon was een inzicht dat ik had.

Ik realiseerde me een tijdje geleden dat uitstellen een onbewuste gewoonte van mij is geworden. De taakjes die nou eenmaal moeten die stel ik altijd maar uit, van vuilniszak verversen tot administratie tot sportschool en ga zo maar door.

Vooral het woord onbewust is hier van belang. Zolang het mijn onbewuste programmering is heb ik het niet in de gaten. Het enige wat ik ervaar is een vervelend gevoel als ik langs de stapel papier loop of langs de overvolle vuilnisbak of de sporttas die al dwingend bij de deur staat.

Ik denk niet : Oh ik heb weerstand tegen de taak en dat is wat dat vervelende gevoel veroorzaakt, nee, ik denk niks.

En ik doe niks. Tenminste niet op het gebied van vuilnisbak, sportschool en papierwerk.

Verder doe ik extreem veel. Ik word voor dat vele ook volop geprezen! Herken je dat?

Het zijn de dingen die in mij geprogrammeerd zijn als zijnde leuk, makkelijk, prettig. Ookal zou een ander juist daar weer veel innerlijk verzet ervaren…(“heb je nu alweer een hele training gevolgd? dat je daar zin in hebt! vreselijk… of: werk jij ook in de weekenden? poeh poeh)

Nu ben ik een mooie uitdaging aangegaan met mezelf en ik stel de lezer voor om deze uitdaging met mij aan te gaan.

Iedere keer als ik me oncomfortabel voel kijk ik welke weerstand ik ervaar. Ik sta het vervelende gevoel toe in plaats van het weg te poetsen of gauw iets te gaan doen waartegen ik GEEN weerstand voel. Herkenbare gewoonte toch?

In India noemen ze die gewoonte : Painting the bus.

In een klein Indiaas dorpje stond een zeer oude kapotte bus, de motor moest gerepareerd of het ding moest verwijderd…maar het was te ingewikkeld en er was niemand in de buurt die dat makkelijk even kon regelen. Wat deden ze ? (Om toch maar in ieder geval iets te doen…) Het hele dorp ging de bus heel mooi beschilderen. Ipv te doen wat er gedaan moest worden zoals, garage vinden, geld verzamelen voor de reparatie, enz…

Nou, dat zie ik mezelf dus ook wel vaak doen. Ik schilder de bus. De bus schilderen zou ook kunnen zijn:

Een nieuw project beginnen omdat je daar heel goed in bent.

Alles om het probleem heen fixen, regelen, uitzoeken……maar niet tot de kern komen. Niet werkelijk tot het gaatje gaan terwijl je weet dat dat in deze situatie eigenlijk wel zou moeten!

Vul maar in wat er hier voor jou van toepassing is. Wanneer ben JIJ de bus aan het schilderen?

Ik ga weer even terug naar mijn experiment.

Ik ga dus herkennen dat er weerstand bestaat om iets te doe. En ik ga erbij stilstaan. Ik laat het toe, ik verwelkom het, het krijgt even de aandacht.

Ik zie mezelf uitstellen, dingen voor me uit schuiven, dralen…..Bijvoorbeeld bloggen. Nou, hier is-ie dan, de blog. Was dat nou zo moeilijk en vervelend? Welnee. Over 5 minuten staat het online en klaar is kees. Vast wel dat iemand er net iets mee kan, vast wel dat er net iemand zelf zit te treuzelen over het een of het ander en dit leest en herkent.

Verder heb ik de afgelopen tijd IEDERE KEER dat ik iets uitstelde meteen actie ondernomen. En hiermee een start gemaakt met het doorbreken van een patroon. En het leuke is, de beloning volgt meteen!

Geloof het of niet, ik krijg zojuist een telefoontje uit het niets en ik krijg zomaar 1500 euro gestort op mijn rekening. Huh? Toch niet omdat ik mijn vuilniszak op tijd heb ververst of toch ook niet omdat ik nu eindelijk eens al die adreswijzigingen heb verstuurd en toch niet omdat ik me door een grote stapel papieren heen heb gewerkt gisteren?

Ik heb wel ruimte gecreëerd, dat wel, letterlijk en figuurlijk natuurlijk. En het leuke van het uitstelgedrag is dat je het gewoon moet blijven doen tot je gaat zien/voelen/ervaren wat er nou eigenlijk gebeurt door dat uitstel. Als je gaat voelen dat het de weerstand tegen de taak (het taakje) is en je laat de weerstand los dan ga je letterlijk aan de slag. Geef jezelf gerust de tijd en blijf vooral uitstellen en dralen totdat je echt weet dat het niet het werk is waar je zo niet goed van wordt maar jouw idee erover, de weerstand ertegen, het verzet.

Hier nog even voor degenen onder ons die het graag duidelijk op een rijtje hebben:

1. Stel uit, treuzel, schuif voor je uit
2. Voel het vervelende gevoel, sta het toe, merk op dat het weerstand is, verzet.
3. Stel nogmaals uit (nu meer bewust dat het de weerstand is waarom je je niet prettig voelt en niet de taak/klus/opdracht zelf )
4. Laat nu deze weerstand los en besluit met mij samen om een paar dagen iedere keer dat zich dit voordoet in de actie te gaan. Als een experiment, voor een tijdje….zeg in godsnaam niet tegen jezelf dat je dit nu altijd moet doen want dan steekt vriend weerstand natuurlijk wederom de kop op.
5. Merk de positieve veranderingen op. Ook die dingen die ogenschijnlijk niets te maken hebben met jouw doorbraak (zoals mijn totaal uit de lucht gevallen, onverwachte 1500 euro)

En last but not least, weerstand tegen IETS is meestal weerstand tegen ALLES. Kijk maar eens : je hebt geen zin in deze routinematige klus maar je voelt ook weerstand om deze klus te laten liggen! Weerstand om naar de sportclub te gaan maar ook weerstand om voor de zoveelste keer weer eens niet te gaan. Check it out en doe er je voordeel mee.

Heus, het is een leuk experiment.

Graag je commentaren hieronder.